در کنار جوانان بومی و محلی و قهرمان این روزهای خوزستان که با احداث و استحکام کیلومترها سیل بند مانع از ورود آب به شهرها و روستاها شدند و شهرهایی از جمله حمیدیه، سوسنگرد و بستان و مناطقی همچون عین دو را از خطر قطعی غرق شدن زیر آب نجات دادند قهرمانانی هم بودند که از دیگر استانها به یاری برادران خود شتافتند.
سید عقیل موسوی و سید علی هاشمی، دو صیاد بندر امام حسن علیه السلام گناوه با ثبت نام و اعلام آمادگی به معاونت نیروی دریایی سپاه پاسداران بدون هیچ دستمزدی با قایق صیادی خود یک هفته در شعیبیه مستقر شدند و مردم سیل زده و آسیب دیده از سیل آن منطقه را از روستاهای محاصره شده در آب جا به جا کردند.
وقتی از آنها دلیل این کارشان را پرسیدیم گفتند: ما وضعیت مردم را در رسانه ملی و شبکه های اجتماعی دیدیم و تصمیم گرفتیم کاری کنیم. برای همین صید را تعطیل کردیم و به شعیبیه آمدیم.
نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرماندهی سردار تنگسیری مسئولیت اعزام کاروان قایقهای مردمی را در قالب بسیج دریایی به عهده دارد. آیت الله کعبی در آغاز بحران سیل از ایشان درخواست اعزام قایق های انبوه برای جابه جایی مردم و امداد رسانی به سیل زدگان را داشتند. چندی پیش سردار علیرضا تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه از اعزام کاروان قایقهای مردمی در قالب بسیج دریایی از جاسک، بندر لنگه، عسلویه، بوشهر و ماهشهر به استان سیل زده خوزستان خبر داد.
یکی از مسئولین قرارگاه امدادرسانی امام حسین علیه السلام (قرارگاهی که مدتی است برای امدادرسانی به سیل زدگان استان خوزستان توسط آیت الله کعبی در اهواز تاسیس گردیده است) که برای رساندن محموله آرد و خرما این قرارگاه، به سیل زدگان شعیبیه به این منطقه رفته بود از ایثار این دو صیاد می گفت:
...در راه که می رفتیم یک جایی قایق چون سنگین بود وسط آبهای پشت سیل بند گیر افتاد. سید عقیل موسوی و سید علی هاشمی و محلی هایی که همراه آنها بودند از قایق پر از گونی آرد و خرما و آب پیاده شدند و سعی کردند قایل را از شکاف یکی از سیل بندها که به سمت رودخانه می ریخت رد کنند و در رودخانه بیاندازند تا راهی را به سوی روستاهای محاصره شده در آب پیدا کنند. قایق بارها روی آسفالت زیر آب کشیده شد و پره موتور به سنگها خورد اما عزم دو قایق ران بر این بود که کمک های مردمی را به روستاهای محاصره شده در آب برسانند و در نهایت هم موفق شدند که قایق را به رودخانه بیاندازند.
میان هکتارها آب وقتی به طرف روستا می رفتیم از سید عقیل پرسیدم چرا به شعیبیه آمدی؟ بندر گناوه کجا و شعیبیه کجا؟ سید عقیل گفت: در تلوزیون مردم سیل زده را دیدیم و دوست داشتیم برای آنها کاری کنیم اول میخواستیم به گلستان برویم بعد که قضیه سیل خوزستان پیش آمد به شعیبیه آمدیم تا مردم و وسایلشان را جا به جا کنیم و کمک های مردمی را به روستاها برسانیم.
پرسیدم چند روز است که اینجایید: گفت: سه روز و تا بشود می مانیم.
یکی از محلی ها به نام ابو حبیب که در کنار ما ماند و کمک کرد و راه را نشان میداد به من نگاه کرد و گفت: اینها قهرمانند. چه کسی حاضر می شود قایق صیدش را روی آسفالت زیر آب رفته بکشد. سید علی که گفت و گوی عربی ما را با لبخند گوشه لبش گوش می داد گفت: چی میگه: گفتم: ابو حبیب میگه شما قهرمانید. سید علی گفت: کاری نکردیم. وقتی به روستای محاصره شده در آب رسیدیم‌و آر و خرما و آب را توزیع کردیم انگار دنیا را به دو صیاد گناوه ای داده بودند. پاهای محلی ها و نیروهای جهادی که همراه ما بودند تا مچ در گل رفت و گونی ها را برای رساندن به خانه فقرا به دوش کشیدند اما خوشحالیشان را هم نمی توانستند پنهان کنند. به هفت روستا رفتیم و کمک ها را توزیع کردیم. نماز و نهار را مهمان خانه ابو حبیب بودیم. خانه ای که آن هم در اب محاصره بود اما ابو حبیب به شهر رفت و آمد داشت و می توانست در روستایی که ۳۷ خانوار دارد زندگی را به خوبی بگذراند. ابو حبیب سفره را در حسینیه ای که داخل همان خانه محاصره شده بنا کرده بود و هر سال مراسم های محرم را در آن برگزار می کرد برای ما نان محلی آورد. عصر که به ساحل شعیبیه برگشتیم. یکی از روستاییان به طرف من آمد و گفت عده ای جمع شده اند و باید به روستایی بروند تا وسایل خود را منتقل کنند. سید عقیل نگاهی به من انداخت و گفت:چی میگه؟ جریان را گفتم.سید عقیل گفت: بهش بگو بره اونجا الان ما میاییم و میبریمشون! با اینکه همه خسته بودیم اما این جمله صیاد جوان دوباره همه را به وجد آورد.
از این دست قهرمانها و نیروهای مردمی امروز در مناطق سیل زده بسیار دیده می شوند که مایه افتخار کشورند.
