گزیده بیانات آیة الله کعبی در شرح قسمتی از خطبه 166 نهج البلاغة در دیدار با جمعی از مومنین در مرکز علمی فرهنگی امام حسین علیه السلام در اهواز:
یکی از خطبه های ارزشمند نهج البلاغه خطبه 166 است.
امام در این خطبه دعوت می کنند به همدلی و همبستگی بین مومنین.
در این خطبه امام پیشگویی عجیبی در مورد بنی امیه می کنند که هر چه فکر می کنیم می بینیم مصداق آن وضعیت دوران ما است.
خلاصه اش این است که بنی امیه بعد از اقتدار، شکست سنگینی می خورند و منظور ایشان قطعا شکست در مقابل بنی عباس نیست. چون بنی عباس هم مورد تایید امام نبودند.
امام سپس ویژگی های کسانی که آنها را شکست می دهند را ذکر می کنند.
اولا:
ولایتمدارند و خداوند آنها را برای روز مبادایی بر علیه بنی امیه جمع می کنند.
مثل ابرهای پاییزی که متراکم می شوند و می بارند و از همه جا از پایگاه مرکزی خود «مستأثرهم کسیل الجنتین» بر علیه بنی امیه بر می خیزند.
خداوند بر اثر قیام اینها «یاخذ بهم من قوم حقوق قوم و یمکن لقوم في دیار قوم»
حقوق دیگران را به دست این مومنین در سرزمینی غیر از سرزمین خود استیفا می کنند.
و قدرت بنی امیه بعد از آن آب می شود و ذوب می گردد.
امام سپس شروع می کنند به مذمت یاران زمان خود و عتاب می کنند که چه می شد شما هم مثل آنها بودید.
یعنی امام آرزوی افرادی را می کنند که در وقتش تکفیری ها را شکست می دهند.
امام خطاب به مردم جامعه زمان خود می گویند:
ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎﺱ ! ﻟﻮ ﻟﻢ ﺗﺘﺨﺎﺫﻟﻮﺍ ﻋﻦ ﻧﺼﺮ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻟﻢ ﺗﻬﻨﻮﺍ ﻋﻦ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺍﻟﺒﺎﻃﻞ، ﻟﻢ
ﻳﻄﻤﻊ ﻓﻴﮑﻢ ﻣﻦ ﻟﻴﺲ ﻣﺜﻠﮑﻢ ﻭ ﻟﻢ ﻳﻘﻮ ﻣﻦ ﻗﻮﻱ ﻋﻠﻴﮑﻢ، ﻟﮑﻨﮑﻢ ﺗﻬﺘﻢ ﻣﺘﺎﻩ
ﺑﻨﻲﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ! ﻭ ﻟﻌﻤﺮﻱ ﻟﻴﻀﻌﻔﻦ ﻟﮑﻢ ﺍﻟﺘﻴﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﻱ ﺍﺿﻌﺎﻓﺎ
جامعه ای که قدر امامش را نداند قطعه قطعه می شود و از بین می رود.
رشادتهای مجاهدان جوان ما امروز اگر نگوییم بیشتر از رشادتهای پدرانشان در دوران دفاع مقدس است، کمتر نیست.
در حدیثی قدسی است که اخلاص رازی از رازهای خدا است که خداوند آن را در دل کسانی که دوستشان دارد می افکند.
