آیة الله الشيخ عباس الكعبي:
توفیق کل إنسان فی حیاته، بقدر عطائه للآخرین، لا بقدر کسبه لنفسه
وکل ما کان العطاء مما هو أشد حبا، مالا کان اووجاها او نفسا، کان انقي و اطهر و افضل للوصول الي القمم الشامخة و لاننسى أن الشهيد اعطى كله للانسانية فهو في عليائه مرتفعا حيا كريما فرحا مستبشرا متنعما عند الله.
فلنهذب انفسنا بالعطاء لا بالاخذ، فلن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون ولذلك اقترنت الصلاة بالزكاة فتدبر.
آیت الله کعبی:
توفیق هر انسانی در زندگیش، به اندازه بخشش به دیگران است نه به اندازه اندوختنش برای خود. و هر چقدر بخشش انسان از چیزهایی باشد که دوست می دارد، چه از نظر مالی چه از نظر موقعیت و حتی خودش را، این بخشش پاکتر، برتر و سریعتر او را به اهداف بلند مرتبه خواهد رساند.
فراموش نکنیم که شهید همه چیزش را در راه انسانیت بخشید. شهیدی که بلند مرتبه، زنده، کریم، خوشنود و مستبشر و متنعم نزد پروردگار خود شد. خودمان را به سوی بخشش به دیگران بکشانیم نه به سوی گرفتن از دیگران (لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون.) و برای همین است که نماز با زکات قرین گشته است.
